Bóg rzeczy małych

26 sie Bóg rzeczy małych

To chyba będzie tekst właściwie skierowany do naszych sympatycznych kolegów. O tym, na co kobiety zwracają zwykle uwagę, a co wielu panom umyka, bo nie mają głowy do drobiazgów.

Nie wiem, drogie wiedźmy, czy się ze mną wszystkie zgodzicie, ale jest pewna cecha, którą sobie szczególnie cenię u mężczyzn. Występuje u nich ta cecha dosyć rzadko, a nieomylnie pozwala rozpoznać osobnika, w którego warto inwestować uwagę i czas. Z braku lepszych określeń nazwałabym ją roboczo UWAŻNOŚĆ. Potocznie zwana kiedyś chyba rycerskością, czy jakoś tak.

To znaczy, dostaniemy ją bez trudu w fazie pogoni za króliczkiem, ale wtedy to zazwyczaj jedynie strategia zdobywcy. Wystąpi zatem prawdopodobnie tylko chwilowo i obserwacja nie jest miarodajna. Rycerskie gesty w postaci okrywania własną marynarką w czasie deszczu, czy noszenie glajta pod górkę to mogą, choć nie muszą, być jedynie tzw. numery popisowe. Natomiast kiedy uda nam się zaobserwować tą cechę jako występującą samoistnie i dotyczącą wielu obiektów, a nie tylko upatrzonej spódniczki, to by znaczyło, że facet po prostu taki jest i odkryłyśmy właśnie rzadki klejnot. Przyjrzałabym się bliżej.

Podam na przykładach.

Zupełnie niezainteresowany Tobą (na razie) erotycznie kolega podwozi cię w ciemnościach egipskich na górską kwaterę i cierpliwie czeka aż wejdziesz po schodach, oświetlając ci drogę reflektorami samochodu, żebyś sobie nie powybijała zębów.

Albo poważniej. Sąsiad widzi twoje zapłakane dziecko biegnące ulicą i zgarnia je do siebie na ciepłą herbatę, informując cię telefonicznie, że jest bezpieczne i wróci do domu, kiedy się uspokoi. Kto ma w domu niestabilne emocjonalne nastolatki, ten wie, że czasem sytuacja wymyka się spod kontroli.

To nie są może gesty na miarę otulania szyi kolią z brylanów na luksusowym jachcie, albo rzucania do stóp korony imperium. Ale są to bardzo jasne sygnały, świadczące o tym, że dany osobnik jest empatyczny i jest zwyczajnie dobrym człowiekem. A to całkiem niezły prognostyk udanego związku.

Mężczyźni na ogół bardzo wiele energii zużywają na prezentowanie nam swoich pawich ogonów, czyli kosztownych samochodów, czy w ogóle możliwości finansowych. Prężą też muskuły, fikają koziołki, ścigają się motocyklami, i pokazują na wszelkie sposoby, w czym tam jeszcze który jest dobry. To jest bardzo fajne i osobiście przepadam za tymi popisami, ale zupełnie nie mają one u mnie wpływu na selekcję kandydatów do ewentualnej bliższej relacji.

Żyję na tyle długo, żeby wiedzieć, że fortuna bywa kapryśna i dzisiejszy milioner jutro może zostać pucybutem lub odwrotnie. A fizyczne możliwości nie są dane raz na zawsze. Natomiast jeśli ktoś jest po prostu dobrym człowiekiem, to to się raczej nie zmieni. A jeśli do tego ma jeszcze poczucie humoru, to miód malina.

Z takim można konie kraść. A nawet robić sobie dzieci.