Czerwona pigułka na uspokojenie

12 sie Czerwona pigułka na uspokojenie

Na blogu znajomych chłopaków „Czerwona pigułka”, broniących zagrożonej feminizmem męskości, fragment książki Rolla Tomassiego „Mężczyzna Racjonalny”.  Książki, która dopiero u nas wyjdzie, a w zamyśle ma nawrócić czytelników na właściwe tory i tradycyjnie pojmowaną męskość. Już się nie mogę doczekać.

A w tym fragmencie ciekawa rozprawka na temat portali randkowych i nierealistycznych oczekiwań kobiet w stosunku do mężczyzn. Że niby chcemy „księcia”, co to ma być urodziwy, mądry, czuły i obsypywać nas brylantami bez okazji. A te nasze wymagania nijak się mają do możliwości. Naszych, oczywiście, bo zapewne panowie, gdyby tylko chcieli, to by, rzecz jasna, sprostali. Ale nie chcą, bo nie. Autor chwali się, że skomponował analogiczną listę wymagań fikcyjnego „księcia” w stosunku do kobiet, będącą lustrzanym odbiciem kobiecych wymagań. Tyle, że uwzględnił męskie preferencje. Więc dużo tam było o urodzie i seksie. I z żalem donosi, że spotkała go za to fala hejtu ze strony obrażonych jego szczerością „księżniczek”.

No dobra. Zastanówmy się. Może faktycznie za dużo wymagamy, a za mało mamy do zaoferowania? Pewnie bywa i tak. Jak w tym kawale o supermarkecie z mężczyznami. Pierwsze piętro-przystojni, drugie-przystojni, inteligentni, i tak dalej, kolejne piętra, lista zalet się wydłuża, ale klientkom nigdy dosyć, aż dochodzą do któregoś tam piętra, na którym wisi transparent: „A to piętro jest po to, żebyś zrozumiała, że babie się nie dogodzi”.

Ale podejrzewam, że częściej ta lista wymagań jest po to, żeby odsiać oferty kompletnie niedorzeczne. Pisząc tylko „wysoki”, mamy jak w banku, że zgłosi się każdy powyżej 150 cm. Więc lepiej napisać „powyżej 180cm”, jest wtedy szansa, że niziołki sobie odpuszczą i nie trzeba będzie na randce udawać konika garbuska. Jak napiszemy „bogaty”, to może nie odpowiedzą mieszkający z mamusią 30-latkowie bez perspektyw. Oraz okoliczni bezdomni, chętni do wprowadzenia się do naszego mieszkanka, bez partycypacji w opłatach, oczywiście. Natomiast jeśli zaznaczymy „wysportowany” zamiast „medalista olimpijski” to mamy pod drzwiami każdego, który potrafi dobiec do tramwaju. I tak dalej.

Analogiczna lista adresowana do kobiet jest zupełnie bez sensu. Po pierwsze dlatego, że wyliczanie wymaganych zalet wykasuje nam nie te, które faktycznie nie są atrakcyjne, czy szczupłe, ale te, które się za takie NIE uważają, czyli prawie wszystkie. Z wyjątkiem mnie, ale ja jestem zajęta. A gdybym kogoś szukała, to portale randkowe pełne oferm matrymonialnych (nie mylić z ofertami) i zwyczajnych oszustów, byłyby zapewne ostatnim miejscem. W tym przypadku sprawdza się powiedzenie, że dobry towar na półce nie leży i lepiej szukać w innych miejscach.

Po drugie, sama idea jest biologicznie absurdalna. W całej przyrodzie to samiec musi dowieść swoich zalet i kwalifikacji na reproduktora, a wybredne samiczki wybrzydzają. Czyli te wyszydzane przez autora „księżniczki” zachowują się po prostu zgodnie z prawami przyrody, a on, wbrew temu, że uważa się za konserwatystę, chce zawracać Wisłę kijem.

Poza tym portale to przeżytek, autor chyba musi się zupdejtować i ściągnąć sobie Tindera.