Etyka zamiast religii

03 lis Etyka zamiast religii

Przez internet przetacza się obecnie dyskusja nad śmiercią młodej ciężarnej, której lekarze nie udzielili w porę pomocy, ponieważ ręce wiąże im restrykcyjne prawo antyaborcyjne.

Żeby była jasność. Też uważam, że to co się stało to wina fundamentalistów religijnych popierających wprowadzenie nieludzkiego prawa. Wielu z nich to lekarze, tak przy okazji. Czego zupełnie nie rozumiem, bo umysł religijny powinien dyskwalifikować w tym zawodzie już na starcie. Ktoś, kto potrafi w jednym umyśle pogodzić znajomość teorii ewolucji z wiarą w osobowego Boga i akt Stworzenia ma jakiś problem z logiką. Ale to mój prywatny pogląd, choć się z nim nie kryję. Podobno wiara to sprawa pozarozumowa i z tym się zgadzam absolutnie.

Mam z zachowaniem lekarzy inny problem i on nie dotyczy tylko tej profesji.

Komentatorzy broniący lekarzy mówią i piszą, że oni „są tylko ludźmi” i zwyczajnie się boją, bo po takich zabiegach jak przerwanie patologicznej ciąży muszą się tłumaczyć w prokuraturze.

Rozumiem to. Ale jest tyle innych specjalizacji nie obarczonych podobnymi dylematami. Można zostać dermatologiem czy okulistą, można w ginekologii zrobić specjalizację nie zmuszającą do prowadzenia ciąż.

Takie tłumaczenia kojarzą mi się z sytuacją, kiedy strażak usprawiedliwia się, że nie wszedł do płonącego budynku ratować dziecka, bo się bał oparzeń. Też byśmy mu współczuli i uważali, że „jest tylko człowiekiem”?

Etyka zawodu lekarza domaga się od niego poświęceń i odwagi. Jest zobowiązany do udzielenia pomocy człowiekowi w stanie zagrożenia życia i do dziś pamiętam moje osłupienie, kiedy asystent na studiach serdecznie nam radził omijać na ulicy nieprzytomnych, bo z tego to tylko kłopoty mogą być.

Tak samo jak etyka zawodu bankowca powinna wymagać uczciwości i tych, którzy wpędzali ludzi we frankowe kredyty podstępem, dla premii, też bym wieszała na suchej gałęzi, głucha na wszelkie tłumaczenia. Bank to instytucja zaufania publicznego i mam prawo myśleć, że potraktuje mnie, jako klientkę, uczciwie.

Idąc do sądu oczekuję, że ludzie tam pracujący, działają w służbie prawa, a nie są, na przykład, w kieszeni mafii. Albo w służbie polityków.

Posyłając dziecko do szkoły, spodziewam się, że nauczy się fizyki i chemii, a nie czarów i guseł. Chyba, że to Hogwarth. Nauczyciel uczący, że Ziemia jest płaska, a szczepionki szkodliwe powinien być wydalony z zawodu, choćby płakał, że nie ma na chleb.

Nie musisz być prawnikiem, lekarzem, ani strażakiem. Jest mnóstwo profesji bezpiecznych i nie wymagających podejmowania ryzyka czy trudnych decyzji. Nie obarczonych odpowiedzialnością za innych. Ale pewnie nie dostarczają tyle kasy, prestiżu i nie nosi się takich ładnych ubranek.

Coś za coś. Otaczamy pewne zawody szacunkiem, ale od ludzi je wykonujących oczekujemy więcej niż od pracowników poczty, czy służb sprzątających. Nie obrażając naszych dzielnych listonoszy, którzy w deszcz i zadymkę dostarczają nam listy urzędowe.

Jeżeli sędziowie łamią prawo, nauczyciele szerzą ignorancję a lekarze nie ratują życia, bo wszyscy oni „są tylko ludźmi” to chyba jednak ta nasza cywilizacja zbudowana na „etyce chrześcijańskiej” ma poważny problem.

A państwo zbudowane na takich zasadach jest już tylko „zorganizowaną grupą przestępczą o charakterze zbrojnym”, a nie wspólnym dobrem, o które należy dbać.

I żadne „akademie ku czci” nie pomogą.