Kotku, potrzebuję więcej przestrzeni

26 kwi Kotku, potrzebuję więcej przestrzeni

Niejedna żona to usłyszała, a potem była bardzo zaskoczona, bo ta przestrzeń nazywała się Jola, Kasia albo Basia.

Gdyby Marcin miał dobre koleżanki zamiast kolegów i zwierzył im się przy winie, że go Kasia poprosiła o „więcej wolności”, to zapewne szybko by go oświeciły, co też żona ma na myśli i nie musiałby teraz latać po mediach wylewać swoich żali, że był taki naiwny.

Najwyraźniej równouprawnienie staje się faktem i zaczynamy zdradzać panów w bardzo podobnym stylu co oni nas przez stulecia.

Czyli.

„Dusimy się w związku”, „potrzebujemy więcej przestrzeni”, albo musimy „się odnaleźć”.

Sympatyczni koledzy serwowali nam ten bullszit i wyjeżdżali „na łódki z kolegami”, albo imprezy integracyjne, bo na garsonierę na mieście to jednak mało który może sobie teraz pozwolić. Baletniczek też jakby brak.

Koledzy na ogół szukali przestrzeni wcześniej przezornie zadbawszy żeby konto było na nich i firma też. Gdyby jednak małżonka okazała się czujna. Przezorny zawsze ogumiony.

A tu proszę, nie tylko oni duszą się w związkach.

Szczerze mówiąc, mało mnie obchodzi, czemu piękna Kasia zostawiła swego tancerza na lodzie, za to niepomiernie mnie bawi ten symetryzm zachowań.

Bo czego on dowodzi, moje drogie?

Że w gruncie rzeczy niewiele się różnimy w swoich zachowaniach kiedy możemy sobie na to pozwolić. A to bardzo zgodne z feministycznym poglądem na świat. Zawsze twierdziłam, że ta legendarna kobieca monogamia to ściema, a męska fiksacja na punkcie zdrady to strach przed porównaniem.

I na miejscu Kasi, po takim występie męża w tabloidach i wylaniu brudów na całą Polskę, to odwdzięczyłabym się komunikatem, że „te wszystkie orgazmy to były udawane”, bo jednak facet z klasą to takich rzeczy o matce swoich dzieci nie powinien opowiadać w naszym zapyziałym kraiku, w którym teraz każda gęś będzie się czuła od Kasi lepsza, bo choć głupia to „wierna”.

Tak, ja rozumiem, on przechodzi żałobę po związku i nawet moja ulubiona Kasia Miller mu współczuje, że tak żonę kochał, a tu taki pasztet.

No, może i kochał, choć te z moich koleżanek, które wyglądają na prawdziwie kochane, jakoś nie potrzebują „więcej przestrzeni”, bo są zwyczajnie szczęśliwe. Mam niejakie wrażenie, że tu jednak ewolucyjnie mamy nieco inaczej i mało jest kobiet, które chciałyby przelecieć wszystko co się rusza, albo chociaż spróbować.

Czyli te same zachowania niekoniecznie mają te same przyczyny. Zaraz mi ulubiony filozof wytknie, że sama sobie zaprzeczam, ale co poradzę, że to życie takie skomplikowane.

Choć zdradzamy w tym samym stylu, to jednak wydaje mi się, że z całkiem różnych powodów, bo jednak biologia to biologia i nie mamy tego imperatywu siania genami gdzie popadnie, może któryś miot przeżyje.

Więc najczęściej, nie mówię, że zawsze, to jednak żeby kobieta, która jest żoną i matką zdecydowała się na skok w bok to trzeba czegoś więcej niż paru kieliszków wina i okazji. Po prostu jesteśmy bardziej ostrożne, przewidujące i rzadko nam odbija na punkcie czyjegoś zgrabnego tyłka.

Dlatego serdecznie doradzam sympatycznym kolegom ozdobionym rogami przez swoje połowice żeby zamiast  biegać po gazetach, stanęli przed lustrem.

Bo tam znajdziecie przyczynę swego nieszczęścia.