Łap za sznurówki

13 lut Łap za sznurówki

Trafiłam na bardzo sympatyczną babkę w sieci, nazywa się Anna Szlęzak i udziela porad jak zatrzymać faceta. A nawet napisała książkę pod tym tytułem.

Osobiście zawsze mi się wydawało, że faceta trudniej się pozbyć, niż go zatrzymać, coś jak moli spożywczych, ale z ciekawości włączyłam darmowe prezentacje miłej blondynki. Nie powiem, te rady brzmią niezwykle sensownie, prezentacje są starannie przygotowane i ładnie podane nienaganną polszczyzną.

Ale wysłuchawszy tych porad poczułam się niezmiernie zmęczona samym myśleniem, ile to się trzeba natrudzić, żeby w pocie czoła zbudować w końcu ten wymarzony związek.

Nie dzwonić za często, ale też nie za rzadko. Nie naciskać, ale być stanowczą. Wymagać, ale akceptować. Nie krytykować, tryskać radością życia o każdej porze dnia i nocy. Dalej nie dosłuchałam, normalnie dysk mi się zawiesił. Ten w głowie. Przecież to robota na pełny etat. Właściwie żeby stworzyć doskonałą relację z wymarzonym partnerem to trzeba by się najpierw doktoryzować ze znajomości mężczyzn, ich pragnień, fobii, preferencji i upodobań.

No za leniwa jestem. Po prostu jak myślę o tym całym wysiłku to zaczyna mi się podobać myśl o spędzeniu reszty życia w towarzystwie kota i papugi. Na całe szczęście Matka Natura i zapatrzeni w swoją jedynaczkę rodzice zaopatrzyli mnie w tak potężną dawkę egocentryzmu, że jedynym możliwym dla mnie do przyjęcia sposobem zatrzymania faceta wydaje się zawiązanie mu sznurówek na krzyż, wtedy nigdzie nie pójdzie. Ewentualnie można by go przykuć kajdankami do kaloryfera. Przecież zwyczajnie nie da się chyba tyle uwagi, ile zaleca pani Anna, poświęcić facetowi i budowaniu związku?

A kiedy znajdziemy czas na poświęcenie uwagi komuś o wiele ciekawszemu, z kim na pewno spędzimy całe życie, czyli SOBIE?

Zamiast uczyć się na kursach po ilu randkach można zadzwonić żeby zabrać kolesia do kina, a kiedy iść z nim na całość, ale żeby nie miał nas za dziwkę, czy nie ciekawiej jest zająć się własnymi sprawami? Tym co lubimy, o czym marzymy, do czego mamy talent? Chodzić po górach, zrobić kurs kite’a, albo nurkowania, czytać książki, niekoniecznie o strategii zatrzymywania facetów? Słowo wam daję, jakem wiedźma, że interesującej laski oni się sami trzymają jak rzep psiego ogona. Też lubią sobie pogadać o czymś ciekawym, albo porobić razem fajne rzeczy i nie zawsze musi to być seks, choć to też miłe.

Kiedy masz własne życie, to nie musisz dowiadywać się ze szkolenia w  internecie, żeby go nie osaczać, bo on tego nie lubi. Po prostu nie masz na to czasu. Ani na czekanie przy telefonie. Robisz studia, podróżujesz, poznajesz ciekawych ludzi. A jak poczujesz z kimś chemię, to się razem dobrze bawicie, czasem krócej, czasem dłużej. Jak ma z tego wyjść coś stałego, to wyjdzie samo, bez specjalnych strategii, bo to życie, a nie manewry wojenne.

Żeby nie było. To niegłupie rady. Ale można je zastąpić jednym zdaniem.

ZAJMIJ SIĘ SOBĄ.