Pochwała głupoty

05 lut Pochwała głupoty

Czasem to człowiekowi ręce opadają. Jakiś propagandowy portal nazywający siebie „Pod prąd”, choć przecież płynie właśnie z obecnym prądem wyemitował kretyński spot rozpoczynający akcję „Jestem kobietą, nie jestem feministką”.

Występujące panie prezentują na nim poziom umysłowy absolwentek pośledniej pensji dla panien z XIX-tego wieku, i to takiej czteroklasowej co najwyżej. Feminizm to dla nich robienie z kobiet „babochłopów”, odbieranie im naturalnego wdzięku i tak dalej. Ciekawe czy w ogóle wiedzą, że podobnymi argumentami przez dziesięciolecia posługiwali się przeciwnicy dostępu kobiet do wyższego wykształcenia, przyznania im prawa głosu i prawa do własnych pieniędzy. Wszystko to jakoby miało nam odbierać kobiecość i ów „naturalny wdzięk”. To ja już wolę nie mieć wdzięku, za to mieć dyplom, kasę i prawo do mówienia „nie”. Ciekawe co o tym naturalnym wdzięku miałaby im dzisiaj do powiedzenia Karolina Piasecka, bita żona posła PiS-u. Może za mało siała wdziękiem i słusznie dostawała za to po buzi od konserwatywnego męża?

Pół biedy, gdyby odżegnywały się od feminizmu wyłącznie niewykształcone gęsi, które brzydzą się książką. Ale mierzi mnie, kiedy spotykam się z komunikatem „nie jestem feministką” wśród kobiet po wyższych studiach, kierujących firmami, albo biorących udział w polityce. To wszystko mają dzięki ruchom kobiecym, dzięki emancypantkom, sufrażystkom i feministkom. Ale zamiast okazać wdzięczność i szacunek, wolą podlizywać się facetom, bo przecież feministki to żaden nie zechce. Ja nie mówię, że mi się podoba każda wypowiedź polskich działaczek feministycznych i każdy ich happening. Ale, do licha, nawet prosty katolik potrafi odróżnić postawę Ignacego Loyoli od całości nauczania swojego Kościoła.

W ogóle uroczy jest ten zlepek pojęciowy- jak feministka, to na pewno dlatego, że jej żaden facet nie chce i się mści. I bzyka ze swoimi kotami. I na pewno jest sfrustrowana, brzydka i wąsata. I ma nieogolone nogi. Prawdę mówiąc, znam więcej rozgoryczonych ofiar patriarchatu niż zawiedzionych feministek. Tych co to uwierzyły, że jak mają przy sobie silne, męskie ramię to przed nimi długie, szczęśliwe życie bez trosk. A potem okazywało się, że ramię otacza już młodszą talię, do wspólnego majątku jakoś nie mają praw, a dwudziestoletnia nieobecność na rynku pracy słabo sprzyja karierze. Albo przekonywały się, jak nieszczęsna Karolina, że silne ramię może nieźle przyłożyć. I nie ma co lecieć na skargę do księdza, bo ten co najwyżej każe nieść swój krzyż.

Za to wstrętne feministki zwiedzają świat za własne pieniądze, ubierają się jak chcą, w spodnie lub sukienki, mężowie za nimi szaleją, a kochankowie usychają z tęsknoty i piszą wiersze po nocach. Nie myją okien w grudniu, więc mają zdrowe korzonki, a przed Wigilią siedzą u fryzjera zamiast zawijać pierogi.

Mózg to takie fajne urządzenie. Korzystaj.