Straszak na kapiszony

16 lut Straszak na kapiszony

Kampania się rozkręca, więc zaraz wejdzie straszny gender i nas zje. A ponieważ ostatnio przewinął się wątek adopcji dzieci przez pary homoseksualne, to sobie podyskutujmy, czemu nie.

Adopcja to ma być ten następny krok po zalegalizowaniu małżeństw i dlatego tej legalizacji porządny Polak i katolik mówi stanowcze nie. Bo co jak co, ale dobro naszych polskich dzieci leży nam na sercu najbardziej i pewnie dlatego zajmujemy zaszczytne drugie miejsce w Europie jeśli chodzi o wskaźnik samobójstw wśród dzieci i nastolatków. A psychiatria dziecięca leży jeszcze bardziej jak to dobro i terminy są dłuższe niż różaniec do granic.

Argumentem, że tysiące dzieci JUŻ wychowują się w rodzinach jednopłciowych, czyli stworzonych przez mamę i babcię, bo tatuś dał nogę i nie płaci alimentów, litościwie się nie posłużę. Polska rodzina kłamstwem stoi.

Ad rem.

Po pierwsze. Można sobie zadać pytanie, czy lepiej żeby dziecko wychowywało się w bidulu, z którego trafi na ulicę w wieku lat 18-stu bez żadnych perspektyw, czy w nietypowej, ale kochającej rodzinie, która da mu wykształcenie i dobry start w dorosłość. Podejrzewam, że i tak problem jest marginalny, bo do adopcji niemowląt jest kolejka paroletnia, a w placówkach przebywają głównie „sieroty społeczne”, czyli dzieci z rodzin jak najbardziej tradycyjnych, ale na tyle patologicznych, że trzeba ogromnego hartu ducha, żeby takim dzieckiem się zająć i nikt się specjalnie nie pcha.

Można więc założyć, że tak naprawdę będzie chodzić o możliwość adopcji biologicznych dzieci partnera lub partnerki. I to jest chyba raczej logiczne, bo wyobraźmy sobie sytuację, że dwie dziewczyny wychowują dziecko jednej z nich, a kiedy biologiczna matka n.p. ginie w wypadku, to opieka społeczna zabiera dziecko do bidula i nie ma przeproś. Fajne? Dziecko, które ma normalną, kochającą opiekunkę trafia do placówki, bo my mamy kaszę w głowach i słuchamy się księdza. Znawcy dziecięcej psychologii i eksperta od życia w rodzinie w jednym.

Obrzydliwymi insynuacjami dotyczącymi molestowania, które tak rozpalają wyobraźnię mikrocefali to chyba nie ma co się zajmować biorąc pod uwagę, że molestowanie to wzięli na siebie katecheci i konkubenci matek samotnie wychowujących. Konkubenci jeszcze czasem mordują, ale jakoś nikt z założenia samotnym matkom nie daje kuratora, który będzie pilnował, czy się dobrze prowadzą i z kim.

Uprzejmie przypominam, że większość gwałtów na nieletnich dokonuje się w ich biologicznych, tradycyjnych rodzinach.

Mimo to nie podejrzewamy każdego ojca, że maca swoją córeczkę, kiedy nikt nie widzi, bo są tacy w ogóle na świecie, którzy to robią. Nie każdy rodzic hetero to pedofil i tak samo nie każdy homoseksualista to pedofil.

Jeden kolega podniósł jeszcze w prywatnej dyskusji problem ewentualnych pretensji adoptowanych dzieci, że się je „oddało pedałom” na wychowanie. No to by trzeba zapytać dzieci Eltona Johna czy mają jakieś pretensje.

W sumie, to dzieci zawsze mają jakieś pretensje i ja mam na przykład do moich rodziców jedną. Że nie wyemigrowali z tego durnego zaścianka przy pierwszej nadarzającej się okazji i muszę toczyć takie spory. Mam pretensję do dziadka, Żołnierza Wyklętego, że nie zwiał przez zieloną granicę i do pradziadka, powstańca śląskiego, że walczył o polskość Śląska. No, ale skąd mieli wiedzieć?

Ludzie latają w Kosmos, a polskie gminy ogłaszają się „strefami wolnymi od LGBT”.  W Sejmie intronizują Chrystusa na Króla Polski , a biskupi walczą z edukacją seksualną i deklaracją przeciw przemocy.

Dziadek -oczytany ateista, przewraca się w grobie.

Ale skoro już tu jesteśmy i ja sama też raczej nigdzie nie wyjadę, to życzę sobie, żeby w moim kraju zamiast religijnego obskurantyzmu zapanowała tolerancja i wzajemna życzliwość.

Amen.