Wiara i wina

30 sty Wiara i wina

Co do definicji wiary, w sensie religijnym, to podobno jest ona ŁASKĄ, czyli czymś, co się od Boga otrzymuje albo nie.

No, jak się w niego nie wierzy, to tym bardziej niczego od niego nie można otrzymać, więc w przypadku tego tłumaczenia mamy do czynienie ze słynnym paragrafem 22 z książki Josepha Hellera pod tym tytułem.

Podobno dużo ludzi otrzymuje, choć trudno to dostrzec na pierwszy rzut oka. Ale przywykliśmy, że w naszym kraju na ten temat się nie dyskutuje, a wiara w Boga jest nie tylko czymś oczywistym, ale w dodatku DOBRYM.

Głośne oświadczenie „jestem człowiekiem wierzącym” ma zaświadczać o szlachetności oświadczającego. I niczego nie ujmować jego intelektowi.

I ja zupełnie nie mogę pojąć dlaczego. Taki już mam upierdliwie dociekliwy umysł, że wciąż różnych ludzi o to pytam i nie dostaję zadowalającej odpowiedzi. Wiara w krasnoludki jest dziecinna, głupia i naiwna, a wiara, że mężczyzna ukrzyżowany w 1-szym wieku naszej ery, zmartwychwstał po trzech dniach, wniebowstąpił i od tej pory najbardziej go interesuje co robisz pod kołdrą, jest mądra, oczywista i nie wymagająca dowodów. W dodatku w imię tej wiary konstruuje się całkiem na serio nieludzkie prawo i wyznający ją uważają, że wszyscy inni powinni się temu prawu podporządkować, bo inaczej ich wymyślony przyjaciel będzie smutny.

Od razu się przyznam. NIE SZANUJĘ UCZUĆ RELIGIJNYCH. I nie uważam, że szanowanie ich jest czymś dobrym.  Mam na to dowody z tak zwanego życia. Gdybyśmy zamiast szanować „uczucia religijne” mojej teściowej, w porę interweniowali, to nie byłaby teraz w ciężkim stanie na oddziale psychiatrycznym z rozpoznaniem psychozy religijnej.

Człowiek, który by opowiadał, że widuje się z Napoleonem, albo Zeusem wzbudziłby słuszne podejrzenia o stan swojego umysłu. Ktoś, kto widuje Matkę Boską albo Jezusa- trafia na ołtarze. Jak Faustyna Kowalska, najprawdopodobniej osoba chora psychicznie mająca urojenia. Bo nie chcę jej posądzać o zwykłe cwaniactwo i żerowanie na ludzkiej naiwności.

Natomiast ten, który ją na te ołtarze wyniósł, podobno był wykształcony.

Traktujemy serio jakieś „objawienia fatimskie” i inne cuda na kiju. Szanujemy opinie ludzi opowiadających farmazony na ten temat, bo są na przykład papieżem i nie wypada głośno powiedzieć, że to bzdury.

Mogę zrozumieć, że osoby słabo wykształcone, nieoczytane i mało myślące mogą w to wszystko wierzyć i traktować na serio. Ale obowiązkiem tej bardziej inteligentnej części społeczeństwa powinna być ochrona słabszych intelektualnie jednostek przed manipulowaniem ich umysłami. A nie fałszywy szacunek i uciekanie od tematu.

To jest grzech zaniechana, że się tak odniosę do religijnej retoryki.

A potem się dziwimy, że fundamentaliści religijni dochodzą do władzy i ustanawiają nam prawa rodem ze średniowiecza.

To nie kryzys, to rezultat, jak mawiał Stefan Kisielewski.

Co my z tym, drogie Wiedźmy?

Na początek proponuję wybrać sobie światopogląd, ale na podstawie własnych PRZEMYŚLEŃ i lektur mądrych książek, a nie z automatu, bo „tak mnie wychowano”. Argument „tak mnie wychowano” dyskwalifikuje cię jako istotę myślącą, droga Siostro.

Reszta to już konsekwencje.