Nie wiem jak kogo, ale mnie strasznie wkurzają te momenty, kiedy komputer ogłasza, że właśnie robi sobie przerwę, bo pobiera aktualizacje i trwa to dosyć długo, a na ekranie pojawiają się irytujące meldunki 10%, 20%…Czekasz i czekasz, a on się aktualizuje.

Ale myślę, że to jednak pożyteczna funkcja i należałoby ją zainstalować w niektórych panach. Bo spora część mężczyzn, choć też niektóre kobiety, wydają się nie mieć dostępu do najnowszych wersji samych siebie.

Bo do najnowszej wersji rzeczywistości to pełny dostęp chyba mają tylko nasze dzieci. Trudno nadążyć za kolejnymi ułatwieniami technologicznymi. Zawsze mówię, że jeszcze trochę nowoczesności i zacznę wyć.

Natomiast wiele osób zakotwicza się gdzieś tam, w miłych latach młodości, i dalej ani rusz. Mamy na wsi taką emerytowaną nauczycielkę, której fryzura i makijaż przywodzą na myśl słodkie lata sześćdziesiąte, na których ona zatrzymała się w nadążaniu za modą.

Powszechnie widoczna kategoria to zatrzymani w czasie młodzieńcy sportowcy, którzy nie pamiętając o peselu, raźno przygotowują się do triatlonu żeby uczcić 50-te urodziny. Albo planują skok na bangee z okazji 60-tki. Wyrzucają ze świadomości spędzone za biurkiem i przed telewizorem ostatnie dwadzieścia lat i na dzień dobry biegną półmaraton.

Personel OIOM-u już czeka. I cieszą się zastępy rehabilitantów. Mój znajomy rehabilitant twierdzi, że najwięcej klientów naganiają mu siłownie.

Oczywiście, należy uprawiać sport, bo to zdrowe. Ale uwzględniałabym tu jednak wiek i kondycję, bo jak nam się świadomość swoich możliwości zatrzymała w liceum, to zapewne zrobimy sobie krzywdę. Pozrywamy więzadła, nadwerężymy ścięgna, zrujnujemy stawy. A czas nie cofnie się ani o krok, bo czas już tak ma, że biegnie tylko w jedną stronę.

Natomiast panowie najczęściej pieszczą czule w wyobraźni obraz samych siebie tak gdzieś najdalej z okresu studiów i nie przyjmują feedbacku od świata, że jednak czas płynie. Wyrazistym przykładem są tu znani powszechnie erotomani-gawędziarze, którzy w towarzystwie opowiadają, że oni to chętnie, zawsze i o każdej porze. Zupełnie jak w tej piosence “4 razy po dwa razy, 8 razy raz po raz, o północy ze dwa razy i nad ranem jeszcze raz”. A rozbawiona żona w kuchni melduje, że ze dwa razy to może, ale w półroczu. Nawet jak doliczymy kochankę, to średnia i tak wychodzi raz w miesiącu. Ale jemu się świadomość zatrzymała w akademiku, kiedy faktycznie mógł pięć razy jednej nocy, tylko ona nie przyszła. I jest przekonany, że jego wydolność seksualna nie zmniejszyła się ani o włos. No, może w ostatnim miesiącu troszeczkę, ale to przez stres. 

Trochę podejrzewam, że nieodparty dla starszych panów urok podlotków, oprócz oczywistych przesłanek socjobiologicznych, ma tzw. drugie dno.

Dzieci wierzą w bajki.