Przemęczyłam lekturę “Męskiego pół świata” Wojciecha Eichelbergera i Tomasza Jastruna, ale bardziej z obowiązku niż dla przyjemności. Początkowo miałam dobre chęci, bo ciekawiło mnie, co na temat własnego gatunku mają do powiedzenia ci, podobno najbardziej rozwinięci duchowo, przedstawiciele. W końcu jeden to czołowy polski psychoterapeuta, drugi poeta i felietonista “Zwierciadła”. Jednym słowem-sama głębia.

Po lekturze tak sobie myślę, że może to dobrze, że większość mężczyzn jest raczej małomówna i możemy we własnej wyobraźni przypisywać im różne atrybuty, a oni gadulstwem przezornie nie wyprowadzają nas z błędu. Zawsze mi się przypomina taki obrazek, na którym para leży w łóżku, on patrzy w sufit. Ona, wpatrzona w niego, w myśli toczy wewnętrzny monolog, że czemu on tak milczy, pewnie coś mu nie pasuje w związku, tworzy różne scenariusze, odpowiada mu w myślach na niezadane pytania, no generalnie ma w głowie cały film. A w dymku nad jego głową jedna refleksja -” jak ta mucha daje radę chodzić po suficie do góry nogami?”.

Tymczasem autorzy, lekceważąc zasadę, że milczenie jest złotem, postanowili, w formie dialogu między sobą, wprowadzić nas w męski świat i zapoznać z refleksjami, do których doszli przez całe swoje długie i bogate życie. Zapewne dobrze też znają przemyślenia i postawy innych przedstawicieli gatunku. Dla badaczki- gratka nie lada. Odtąd zamiast błąkać się w gąszczu domysłów może mieć wiadomości z pierwszej ręki.

I oto dowiadujemy się na przykład, że mądra kobieta szuka starszego mężczyzny. A dlaczegóż oto, świeża jak malina ślicznotka, poszukuje podstarzałego amanta wspomaganego viagrą i lekami na ciśnienie? Po pierwsze dlatego, że on jest wtedy “po niektórych męskich kryzysach”. Zapewne  egzystencjalnych, ale podejrzewam, że częściej zawałowych.  A po co? Żeby pokierował jej życiem szuka ona jego! Bo rodziny, w których rządzą kobiety są nieszczęśliwe, a na dodatek synowie wyrastają na homoseksualistów. Tu, przyznaję, zrobiłam spory skrót myślowy przez kilka rozdziałów, ale to tam na serio jest, słowo. Pochodzę ze Śląska, gdzie władza kobiet w rodzinach nie podlega negocjacjom od pokoleń, więc trochę mną tąpnęło.

To jest w ogóle urocze, kiedy dwaj starsi panowie dorabiają górnolotną ideologię do faktu, że ożenili się z kobietami w wieku swoich córek, robiąc drugie czy trzecie podejście do związku. I własne doświadczenia uogólniają, no bo to gada wzorzec z wzorcem, wiadomo. I mamy takie oto prawdy objawione, że dopiero facet po czterdziestce odnajduje się w roli ojca na przykład. Albo, że dopiero wtedy potrafi pogodzić się z ograniczeniami małżeństwa i tym, że mając żonę i dzieci nie jest się już WOLNYM. A dziewczyna ma w takim związku jak w raju, rozumiejący partner, dojrzała relacja i karta stałego klienta w aptece.

Uprzejmie zawiadamiam szanownych autorów, że nie każda dwudziestolatka miała problem z ojcem, niektórzy ojcowie dobrze sprawdzili się w swojej roli, i to nawet przed czterdziestką. Więc ich córki nie szukają na rynku matrymonialnym zastępczych tatusiów. Kiedy mnie, tuż po maturze, zaprosił na randkę mój były nauczyciel z liceum, facet starszy o 10 lat, przemknęło mi przez głowę, co takiego uczyniłam, że podejrzewa mnie o skłonność do nekrofilii? Trzydziestolatek wydawał mi się wówczas stojącym nad grobem staruchem. A mężczyźni po czterdziestce w ogóle nie istnieli jako obiekty seksualne.

Absolutnie nie mam nic przeciwko związkom z różnicą wieku, niech każdy kocha kogo chce. Ale takie ZALECENIE ?? Przypominam, że mądrość podobno przychodzi z wiekiem, ale najczęściej wiek przychodzi sam. Tak więc, moim zdaniem, mądra kobieta szuka mądrego mężczyzny i jak widzę po książce, to ma mocno pod górkę.

Oszczędzę Wam reszty tych infantylnych wynurzeń podawanych paternalistycznym tonem oświeconych guru. Jak również kojarzenia przez Tomasza Jastruna słynnego “loda z połykiem”, czyli naczelnego męskiego marzenia erotycznego z poszukiwaniem przez kobiety karmiącej matczynej piersi. Zdaniem Wojciecha Eichelbergera seks oralny może dawać mężczyźnie poczucie karmienia. Jezu. Btw., ciekawa jestem, czy znają okrutną i nieco wulgarną mądrość ludową twierdzącą, że facet po 40-stce jest jak stary polonez i bez ssania nie ruszy.

Jeśli mnie by która pytała o radę, to po tej lekturze mam jedną. Stawiaj na młodość.