Czytam w komentarzach do różnych postów, że faceci to teraz jacyś niedorobieni, maminsynki i fujary, albo egoiści. A jak domator, to nie zarabia, a jak zarabia, to go nigdy nie ma, kiedy jest potrzebny. I ja się uprzejmie zapytowywuję – jakie TERAZ? A kiedy to oni byli dzielni, rycerscy i waleczni, a RÓWNOCZEŚNIE- czuli i chętni do pomocy w domu oraz zabawiania nieletnich? W którym okresie historycznym?

Historia nauczycielką życia i ja się proponuję zapoznać, zamiast wzdychać za starymi, dobrymi czasami, bo ich nigdy nie było. Być może, zgodnie z teoriami socjologii, czy biologii ewolucyjnej, w kulturze łowiecko-zbierackiej kobiety były traktowane bardziej równorzędnie, ale to nie znaczy, że im życie miodem i mlekiem płynęło. Wystarczy popatrzeć na reportaże o życiu plemion prymitywnych, żeby spróbować wyobrazić sobie jak to mogło wyglądać.

Od mniej więcej 10 tysięcy lat, czyli od nastania kultury agrarnej, kobieta stała się własnością mężczyzny. W takiej Biblii, świętej księdze, uważanej za bardzo mądrą chyba tylko dlatego, że nikt jej naprawdę nie czyta, mamy mnóstwo przykładów na to, że kobieta w starożytnym społeczeństwie była najzwyczajniej częścią dobytku męża i nie miała nic do gadania. Tak samo u Rzymian, Greków i Słowian.

Więc nawet jeśli facet był ostatnim chamem i brutalem, albo przeciwnie, miekką fają, to po prostu nigdy się o tym nie dowiadywał. W każdym razie na pewno nie od swojej kobiety. A piękne legendy arturiańskie, czy inne bajki, wymyślali minstrele, żeby się podlizać władcom. I bajkopisarze, małym dziewczynkom na pociechę. Bo wiadomo było, że życie to będą miały raczej ciężkie, a co trzecia umrze przy pierwszym porodzie. Nawet koronowana.

Poza tym, kobiety mają irytującą skłonność do niedostrzegania faktu, że pewne cechy występują w pakietach i nie można mieć wszystkiego. Jak mężczyzna robi zawrotną karierę i zarabia furę kasy, to zapewne ma w tym pakiecie też bezwzględność, nieliczenie się z cudzą opinią i koncentrację na celu. Tak samo zresztą himalaista, czy artysta, który dodatkowo jest zwykle także narcyzem i potwornym egocentrykiem. Więc jak się któraś zaczytuje Greyem, to you’r welcome, ja dziękuję uprzejmie, nie lubię być rozdeptywana. Ani rozstawiana po kątach.

Same też, bądźmy szczere, nie jesteśmy takie idealne, jak nam się czasem wydaje, choć wachlarz cech i umiejętności jednak mamy trochę szerszy. Jesteśmy dużo bardziej elastyczne i łatwiej nam się przystosować, bo po prostu przez 10 tysięcy lat nie miałyśmy innego wyjścia. Teraz w końcu możemy mówić, co myślimy i czasem zanim zrobimy to pierwsze, dobrze byłoby poćwiczyć to drugie. Ja mam na przykład w pakiecie pracę zarobkową i towarzyszenie w uprawianiu różnych aktywności, ale w życiu nie przyszyłam guzika do żadnej koszuli. Oraz jest mi wszystko jedno, w których garnkach nie gotuję. Ten tekst przeszedł do rodzinnej legendy, bo taka była moja odpowiedź na wiadomość od mojej mamy, że są jakieś fajne garnki w promocji.

TERAZ są najlepsze czasy ze wszystkich dotychczasowych. Doceńmy w końcu to, co mamy. Możemy się uczyć, zarabiać własne pieniądze i podróżować dookoła świata. No troszkę panowie nie nadążają za tymi zmianami, fakt, bo nigdy nie musieli, świat kręcił się dookoła nich. Więc, moje drogie wiedźmy, więcej empatii dla kolegów, a wdzięczności dla kobiet, które to dla nas wywalczyły. Ja wiem, że pomogły dwie światowe wojny, ale jednak.

Pamiętaj, facet może ci dać tylko to, co ma. A nikt nie ma WSZYSTKIEGO.