Znalazłam przypadkiem w internetach twórczość niejakiego Marcina Szabelskiego ( Marcin Szabelski “Sekrety uwodzenia słowami“), czyli męskiego guru od sztuki uwodzenia kobiet. Gość ma nawet kursy i zajęcia praktyczne w klubach, gdzie w warunkach niejako polowych, panowie uczą się odpowiednich technik podejścia do dziewczyn.

I jak dla mnie wszystko spoko, też sobie pisałam felietony o sposobach na facetów, że tu biuścik, tam nóżka, te sprawy.

Ale. Po pierwsze jednak trochę w żartach i lekkim zdumieniu, że to działa. I czemu właściwie nie wykorzystywać mechanizmów wypracowanych nam przez matkę ewolucję i instynkt prokreacji. Flirt to fajna zabawa, dodaje życiu kolorków i czemu nie.

Ale tutaj mamy pana, który uczy innych panów, całkiem na serio i z pełną powagą, co robić, żeby panny hurtowo wskakiwały do łóżka. Ba, podobno metody działają do tego stopnia, że do szanownego Marcinka koleżanki wpadają o poranku żeby mu podać jajecznicę usmażoną wprost na własnych, gorących piersiach. Okraszając porannym lodem i to bez żadnych oczekiwań. Taki magik.

Załóżmy, że wierzę. Że to faktycznie tak działa i metody są sprawdzone i niezawodne. I w sumie to fajnie, że różnych jąkających się nieporadnie w klubach kolesi ktoś uczy, że można składnie i całymi zdaniami.

I ja się nawet nie oburzam, że manipulant, bo w końcu my też wykorzystujemy swoje fizyczne atuty w podobnych celach. Choć mam kolegę, który tak cierpi z powodu tych atutów, że każda wiosna zakwitająca młodymi piersiami w dekoltach, to dla niego tortura. I bardzo rozumie kulturę arabską, która żeby chronić mężczyzn przed mękami pożądnia zawija kobiety w czarne szmaty. Też by tak wolał niż się męczyć, bo to jak być głodnym w piekarni i nie móc sobie kupić bułeczki.

Tylko zawsze dotychczas mi się wydawało, że te manipulacje to chwilowo i w jakimś celu. Czyli my tutaj błyśniemy nóżką, on poczaruje komplementem, a potem się dogadamy i przejdziemy do ważniejszych spraw. Że chodzi jednak o porozumienie na głębszym poziomie, niż ty mi loda, a ja cię wyrucham w kosmos.

No i właśnie WYDAWAŁO MI SIĘ.  Otóż nie. Nie chodzi. Okazuje się, że największym marzeniem sporej części mężczyzn, a przynajmniej tak wynika z bogatej twórczości guru uwodzenia, jest maksymalizacja ilości panienek chętnych na seks. I już. To co mnie zawsze wydawało się początkiem, jest też środkiem i końcem.

I w ogóle szczytem aspiracji panów jeśli chodzi o kontakty z płcią przeciwną. One nie mają być mądre, empatyczne, ani interesujące. Ich ma być DUŻO.

Po co? Nie wiem, a co więcej, nie mają pojęcia sami zainteresowani. To znaczy, ja się mogę domyślać na podstawie wiedzy o ewolucji i biologii, ale łudziłam się, że kora nowa trochę nas jednak od przymusów biologicznych uwolniła i sianie genami nie musi już być życiowym imperatywem. Że możemy dołożyć parę refleksji, pogłębić relację, szukać porozumienia na innym poziomie.

I jeszcze miałam taką iluzję, że wchodząc w bliższy kontakt z drugim człowiekiem, bierzemy na siebie coś w rodzaju odpowiedzialności. Za uczucia, które wzbudzimy. Jak w “Małym Księciu”, czyli -“ jesteś odpowiedzialny za to, co oswoisz“. A tu nie. Liczy się przerób i imponowanie kumplom.

Zastanawiam się, czy jednak nie ma racji moja przyjaciółka, która zawsze twierdziła, że przeciętny facet ma samoświadomość na poziomie kury grzebiącej. I żebym nie przeceniała.

Chyba zostanę lesbijką.